BavariaTeam Blog

To zawsze moja wina, ja wpycham tego mojego psa w te sytuacje i to moja wina! Spotykam klientkę, która już dużo przeszła w swojej pracy i była na wszystkich seminariach świata, poznała wszystkie psie autorytety i w sumie to ja większości nazwisk nie znam. Ma ogromną wiedzę, przeczytała wiele książek, grzebie w internecie - o szczekaniu, o reaktywności, co zrobić gdy pies ciągnie, czemu najpierw ciągnie do psa, a potem chce go zjeść? W teorii jest naprawdę dobra, w praktyce faktycznie trzeba popracować, nie nad psem . No ale skoro ona tyle wie, to skąd problem? Na konsultacjach rzadko rozmawiam o psach, mnie interesuje jak reaguje opiekunk/a, jak oddycha, co ma w głowie? Zaczynam grzebać w MENTALU. 1. CO MA W GŁOWIE Two pies jest w tym miejscu, gdzie Twoje myśli - zatem jeśli idziesz zgarbiona, wtulona w szalik i wypatrujesz czy nadciera jakieś niebezpieczeństwo, to pies jako członek Twojej grupy rodzinnej Cię wspomaga i razem szukacie TEGO ZŁEGO PANA W KAPELUSZU.  I serio on się pojaw

  Czemu tak dużo mówisz o tych bodźcach? Do czego mi ta wiedza potrzebna? Bodziec to tylko teoria. Bodziec to Twoja codzienna praktyka, to Twoje wyjście z klatki schodowej, to przejście wzdłuż ulicy, to wysiadający człowiek z auta, to biegacz przebiegający obok Twojego psa. Bodziec to wszystko lub cokolwiek na co pies zareaguje. Coś co ma już jakieś znaczenie w jego życiu - może kiedyś tego nie zauważał, ale coś się zdarzyło, że teraz ten BODZIEC jest dla niego ważny. Cokolwiek jest tym bodźcem, pies będzie jakoś reagował - może się wycofać, może zaatakować albo… zamrozić się, udawać, że TO COŚ NIE ISTNIEJE. I jak już znasz te bodźce, to możesz najpierw zarządzać nimi, aby jak najrzadziej psa na nie eksponować, ale też uczyć go jak ma sobie z nimi radzić. I teraz zadanie dla Ciebie: - widzisz bodziec w sklepie:  a. Czekolada B. Zielona cebulka :))  Jak reagujesz? Kupujesz? W ogóle nie wchodzisz w ten dział? Unikasz? Nie kupujesz, ale zjadasz kogiel mogiel w domu? Patrzysz na opakowanie

Cokolwiek robisz - czy pracujesz nad prostymi sztuczkami, czy rezygnacją czy sztuką przywołania to ... POZIOMUJ ROZPROSZENIA! Nie ma co wychodzić do lasu z hasłem DO MNIE, jeśli to zadanie nie wychodzi Ci w Twoim ogródku. Ja zawsze uczę każdego zachowania najpierw w kuchni - to taki COOKING TIME dla nowych umiejętności. Potem pracuję nad tym samym w innych pomieszczeniach, a następnie wychodzę z tym zachowaniem na klatkę schodową, albo tylną część ogródka. Jak już pies ogarnia zachowanie bez zbytnich rozproszeń, idę nieco dalej - spokojne osiedlowe trawniki albo spokojny rejon parku - tu nie wymagam zbyt dużo od psa - zostawiam prędkość wykonania na później, dbam o to, aby W OGÓLE mnie usłyszał:) Jak już mój pies WIE co ja do niego mówię w lekkich rozproszeniach, dopiero wtedy wynoszę to zachowanie w trudniejsze miejsce, może to być ruchliwsza część parku, las czy osiedle pełne zapachów. Ale ale, zawsze pamiętam o tym, aby żonglować miejscami nawet gdy jestem na mega wysokim poziomie r

Trening psa to budowanie jego pewności siebie i umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach i roboczo nazywam to kolekcjonowaniem narzędzi w swojej skrzynce życia. Psy potrzebują niezbędnych narzędzi, aby lepiej się komunikować i żyć w naszym świecie. Zachowania jakie pokazuję to są ICH NARZĘDZIA. Jak czegoś uczysz swojego psa, to ta skrzynka "rozwija się", a pies inaczej reaguje na spotykanych ludzi czy zwierzęta.  Zobacz, że niektóre z tych zachowań są INSTYNKTOWNE - pies np żuje czy podgryza np zabawkę czy podczas spaceru bierze w pysk patyk i tak radzi sobie z pobudzeniem czy stresem. Pies nie radzi sobie w świecie ludzi, poruszających się pojazdów i dźwiękach świata - daj mu więcej narzędzi! Ucz go np dotykania dłoni, stania, domyślnego siadu czy rezygnacji z bodźca, a sam/a będziesz mieć więcej umiejętności współpracy ze swoim psem. Ja zawsze stawiam na rozwój. Przede wszystkim mój, aby mieć też swoje narzędzia do pomagania innym osobom z psami, ale też lubię pa

Zauważyłam ostatnio, że trener to taką wyrocznią jest, trener wie jak się w każdej sytuacji zachować, a pies trenera to w ogóle ŚWIĘTY jest. Albo trenerowi to się w ogóle takie dziwne sytuacje nie zdarzają. NIC BARDZIEJ MYLNEGO! NIC BARDZIEJ MYLNEGO! NIC BARDZIEJ MYLNEGO! Trener = człowiek Pies trenera = przeciętny pies To zacznijmy od tego, czy trenerowi TAKIE sytuacje się nie zdarzają:) W związku z tym, że zostałam zmuszona sytuacją, to odbyłam dzisiaj 30 minut osiedlowo-polnego spaceru z Bryzą. Brynia wyszedł mega spokojny i co nam się zdarzyło od wyjścia:  incydent 1 - chce wjechać w niego dziecko na czymś plastikowym w kształcie kaczki:)) i wpatruje się,  incydent 2 - Bry robi KUPĘ, ja się zbieram do zbierania (ręka w woreczku i czekam), podchodzi do nas Pani, nachyla się nad psem i pyta co to za szelki, mąż tej pani w tej samej chwili odwraca się z dwoma psami w naszym kierunku, a jego psy wpatrują się frontalnie incydent 3 - schodzimy wąskim przejściem, 3 schody i Państwo pos

SIADAJ, JEDEN! Nawet nie wiesz kiedy to się stało, nie wiesz kiedy Cię wywołano do tablicy, kiedy wybrzmiało Twoje nazwisko, jakie było pytanie, koleżanka Cię szturcha i podpowiada i mówi: przecież wiesz , a Ty nie wiesz... jak się nazywasz. Koszmar. To też taki koszmar, który często powraca, mimo, że jesteśmy dorośli, to czasami mamy takie nocne MARY! Co powstrzymuje Cię przed powiedzeniem NIE szefowi, mimo, że wiesz, że masz rację. Czy tygrys na sznurku, nie jest na tyle silny, aby się z niego uwolnić?  A słonie w cyrku - czy dla takiego wielkiego zwierza pokonanie drewnianego ogrodzenia to coś trudnego? NIE - fizycznie nie. Ale jest coś ważnego, najważniejszego - psychika. Aby chciało się chcieć, aby nie bać się, aby nie czuć tego sparaliżowania, tej niemocy. Organizm w wyniku traumatycznych (dla niego i wg niego) doświadczeń, gdy wcześniej nie mógł ani odejść ani zawalczyć o swoje - po prostu wpada w zamrożenie. Było takie doświadczenie Seligmana i Maiera z 1967 roku - umieszczano

Wzmocnienie - no zazwyczaj pozytywne, bo tyle się o tym słyszy - że ktoś trenuje pozytywnie, czyli ....daje chrupki. Jeju, nic bardziej mylnego! Wszechświat dał nam więcej wzmocnień niż tylko jedzenie! Nie musimy zajadać lodów na pocieszenie, ani nagradzać się pączkiem za zdanie egzaminu! Ale jak chcemy to mamy przecież wybór : czekoladowe, malaga czy sorbet? Wybór to jedno z największych wzmocnień , czy ja zjem tego pączka czy nie, czy kupię chleb baltonowski czy oliwski, czy kupię ogórki szklarniowe czy gruntowe, albo ŻADNE! Często nie pozwalamy sobie na wybór, na wyjście z sytuacji, która nie jest dla nas dobra. Ale też nie widzimy tej możliwości, którą może nam pokazać osoba z zewnątrz. Pozwalamy sobie na złe traktowanie, na powielanie błędów - bo przecież tak zawsze było . Nie powiemy komuś czegoś, co warto by było  w końcu wyrazić (bo go urazimy???) Uważamy, że asertywność to taka amerykańska moda i przecież gdy ktoś mnie obraża - to wystarczy zacisnąć zęby i DAĆ RADĘ! No bo co